شاه زاده پیش شه حیران این

هفت گردون دیده در یک مشت طین

هیچ ممکن نه ببحثی لب گشود

لیک جان با جان دمی خامش نبود

آمده در خاطرش کین بس خفیست

این همه معنیست پس صورت ز چیست

صورتی از صورتت بیزار کن

خفته ای هر خفته را بیدار کن

آن کلامت می رهاند از کلام

وان سقامت می جهاند از سقام

پس سقام عشق جان صحتست

رنجهااش حسرت هر راحتست

ای تن اکنون دست خود زین جان بشو

ور نمی شویی جز این جانی بجو

حاصل آن شه نیک او را می نواخت

او از آن خورشید چون مه می گداخت

آن گداز عاشقان باشد نمو

هم چو مه اندر گدازش تازه رو

جمله رنجوران دوا دارند امید

نالد این رنجور کم افزون کنید

خوش تر از این سم ندیدم شربتی

زین مرض خوش تر نباشد صحتی

زین گنه بهتر نباشد طاعتی

سالها نسبت بدین دم ساعتی

مدتی بد پیش این شه زین نسق

دل کباب و جان نهاده بر طبق

گفت شه از هر کسی یک سر برید

من ز شه هر لحظه قربانم جدید

من فقیرم از زر از سر محتشم

صد هزاران سر خلف دارد سرم

با دو پا در عشق نتوان تاختن

با یکی سر عشق نتوان باختن

هر کسی را خود دو پا و یک سرست

با هزاران پا و سر تن نادرست

زین سبب هنگامه ها شد کل هدر

هست این هنگامه هر دم گرم تر

معدن گرمیست اندر لامکان

هفت دوزخ از شرارش یک دخان